Adimen Politiko eta Estrategikoa
Biztanleria Murriztea Estrategia Korporatibo Gisa
NEOMALTHUSIANISMOA
AUDIOA: https://youtu.be/eqEud2vA1RA
TESTUA (PDF): https://yadi.sk/i/E20kZQM7DdOmcw
1. Neomalthusianismo deitzen zaio XIX. mendearen
amaieratik sortutako pentsamendu-korronteen multzoari, zeinak, Malthusen
teoriarekin mende beraren hasieran gertatzen zen bezala, biztanleriaren
hazkundea gehiegizkotzat jotzen baitute eta horrek gizateriaren etorkizunerako
dakarren arrisku larriari buruz ohartarazten baitute, horren inguruko neurri politikoak
proposatuz.
2. Malthusek ohartarazten bazuen zaila dela
erritmo esponentzialean hazteko joera duen populazio batentzat elikagai
nahikoak ekoiztea, XX. mendeko korronte neomalthusianoek nabarmendu dute
gehiegizko populazioak ingurumenean edo baliabide naturaletan duen eragina.
3. Neomalthusianismoaren oinarrizko korronteen
artean, hauek bereiz ditzakegu:
A. Neomalthusianismo sozial edo sozialista,
jaiotza-tasa kontrolatzeko aldi baterako politiken beharra aldarrikatzen zuena,
populazio jakin batzuk muturreko pobrezia-egoeretatik ateratzeko. Txinako
politika demografikoen oinarri kontzeptuala da. Jaiotza-tasa kontrolatzeko
politika horiek behin behinekotzat hartzen dira beti.
B. Neomalthusianismo korporatiboa, XX.
mendearen bigarren erditik hedapen handia izan duena. Helburua ez da garapena
bultzatzea, baizik eta, alderantziz, hori mugatzea.
4. Bilakaera demografikoaren kudeaketa
garapenerako tresna gisa planteatu beharrean, garapena bera arazo gisa
planteatzen du neomalthusianismo korporatiboak. Helburua ingurumena eta
baliabide naturalak zaintzea da, eta hori kontraesankortzat hartzen da garapen
ekonomikoaren jarraipenarekin.
5. Neomalthusianismoa bereziki interesgarria
bihurtu da XX. mendearen bigarren erditik elite korporatiboak zuzenean bultzatu
dituelako ideologia horren alderdi ezberdinak. Eta, horren ondorioz, gero eta
indar handiagoa hartu du mendebaldeko balioetan eta korronte ideologikoetan.
Interes korporatiboen arabera interpretatutako "garapen
jasangarriaren" ideologiak nagusi bihurtu dira azkenean Europan eta Estatu
Batuetan. Eta badirudi elite korporatiboek orain martxan jarri nahi duten
"suntsiketa sortzailean" oinarritutako garapen-eredu berriaren
funtsezko zutabe izango direla.
6. Neomalthusianismoa bat dator jatorrizko malthusianismoarekin
azken honen diagnostiko derrotistan. Behin eta berriz egiaztatu da diagnostiko
hori okerra izan dela azken bi mendeetan. Baina korronte horietatik haien
proposamenak ere nabarmendu nahi ditugu. Neurri handi batean, proposamen horiek
funtsezkoak izan direlako garai neoliberal osoan gizarte-balioak eratzeko, eta
une honetan ere hala jarraitzen dutelako.
7. Mende hasierako korronteak ez bezala, neomalthusianismo
korporatiboa erabat misantropoa da. Gizakiarekiko mespretxua agerikoa da bere
analisi eta balorazio guztietan. Ez da ingurumenaren defentsa sustatzen,
garatzeko gaitasuna suntsitzeko argudio gisa ez bada. Feminismoa,
sexu-askapena, ez dira bultzatzen gizarte aurrerapenerako tresna gisa,
jaiotza-tasa murrizteko bide gisa baizik. Biztanleriaren murrizketa eta
beherapena, berez, benetako helburuak dira, azken finean, gizakiarekiko mespretxu
sakona sentitzen duen oligarkiarentzat.
8. Emakumea askatzeko, emakumea lan-merkatuan
sartzeko, ingurumena errespetatzeko eta abarrerako politikak gizartearen
aurrerapena helburu zuten politikak izan ziren garai batean. Eta horrela ikusi
zuten gizarte talde ezberdinek. Sozialki aurreratuenak ziren herrialdeek ere
bultzatu zituzten bereziki.
9. 9. Hala ere, dena aldatu zen garai
neoliberalean. Pertsonak jada ez dira politika neomalthusianoen helburua,
pertsonak direlako benetako arazoa. Feminismoa, ekologismoa eta emakumea
lan-merkatuan sartzea bultzatzearen helburua ez da gizartean aurrera egitea,
biztanleria murriztea eta garapena zalantzan jartzea baizik.
10. Ez da
harritzekoa, beraz, elite aristokratiko eta korporatiboetako erakundeak eta
pertsonak izatea politika horien buru. 1972ko Rockefeller eta 1974ko Kissinger
txostenetan, Erromako Klubaren politiketan, Ipar Amerikako, Europako eta Nazio
Batuen Erakundeko agentzietan eta abarretan erreferente argiak zituzten. Dakigunez,
aipatutako txostenek berek agentzia horiek politika neomalthusianoak
bultzatzeko funtsezko tresnatzat jotzen zituzten.
11. Giza
izaerari buruzko ikusmolde positibo edo sortzaileen aurrean, ikusmolde
erredukzionistatik abiatzen da neomalthusianismoa; funtsean, gizakiaren ahalmen
sortzailea gutxietsi nahi du, eta horrek erraztu egiten du pertsonak horrela
"karga" gisa kontabilizatzea, haien ahalmen sortzailea eta
garapenekoa balioetsi beharrean.
12. 12. Horrela, neomalthusianismo korporatiboak
balio postmodernoen oinarri nagusiak abiarazi zituen, Europan eta Estatu
Batuetan nagusi bihurtu arte. Neoliberalismoa esparru sozioekonomikoan eta
postmodernismoa balio sozialen eremuan uztartu izanak, azkenean, suntsitu egin
du Mendebaldeak garapen eta aurrerapen sozialerako duen gaitasuna. Eta horren
erantzule diren elite korporatiboek, orain, badirudi ez dutela horren zuzenketa
bat planteatzen, hamarkada hauetako akatsetan sakontzea baizik. "Berrabiatze
Handia" eta "Suntsiketa Sortzailea" deitu nahi diete orain.
Adimen Politiko eta
Estrategikoa-ri buruzko beste idatzi batzuk