Sozialdemokraziaren Etorkizuna
POSMOFEMINISMOA ETA POSMOEKOLOGISMOA EZ DIRA MUGIMENDU SOZIALAK
AUDIOA: https://youtu.be/Y-nTZHr4bHE
TESTUA (PDF): https://yadi.sk/i/r1ZZglTu0tANsA
1. Feminismoa eta ekologismoa
gizarte-mugimenduak izan ziren jatorrian, eta gaur egun ere horrelakoak dira,
nahiz eta normalean bazterreko espazioetan baizik ez izan. Mendebaldean, posmofeminismo
eta posmoekologismoa izenda ditzakegun bi mugimendu hauen bertsio
erreakzionario posmodernoek gainditu dituzte jatorrizko mugimendu horiek.
2. Korronte politiko eta sozial ezberdinetan
mugimendu hauen indarra aipatzen da beren jarrerak eta ideiak hartzeko pisuzko
arrazoitzat. Ustez, gaurkotasuneko korronte sozialetara egokitzea litzateke
helburua, atzean geratzea saihestea. Planteamendu horiek, baita
sozialdemokrazian ere, lotura handia dute errealitatea aztertzeko gaitasun
eskasarekin. Gaitasun falta hori beti amaitzen da modu berean: komunikabideek
beti transmititzen dituzten elite korporatiboak bultzatutako ideiak, balioak
eta proposamenak onartuz.
3. Egiaz, posmofeminismoa eta posmoekologismoa
ez dira mugimendu sozialak. Oinarrizko ekimenek beren garapenean izan duten
pisua sinbolikoa baino ez da. Korporazio handiek sistematikoki bultzatu eta
finantzatutako mugimenduak dira.
4. Urte luzez iraun duen bonbardaketa mediatiko
gupidagabeak bakarrik azaltzen du mugimendu horien arrakasta soziala. Manipulazio
korporatibo sistematikoaren emaitza besterik ez baitira.
5. Feminismoa eta ekologismoa benetako
arazoetatik sortu baziren, eta arazo horiei benetako irtenbideak proposatzen
bazitzaizkien, postmofeminismoa eta postmoekologismoa emozioen manipulazio
mediatiko izugarria dira. Gizartea zatitu eta desartikulatzeko eta herritarren
benetako arazoak eta erronkak sistematikoki desitxuratzeko balio duen tresna
erreakzionarioa.
6. Nabaria da fenomeno horiek manipulazio
mediatikoan duten jatorria. Irratiek eta telebistek horiek bultzatzeko ematen
dituzten orduak zenbatu besterik ez dago.
7. Joera horien manipulazio emozionala agerikoa
da haien irrazionaltasunean.
Postmofeminismoaren kasuan, "mugimendu"
horren ezaugarria izan da urteetan zehar ezer ez proposatzea. Edo, zehatzago,
proposamen urri eta sortu nahi den emozionaltasunaren arteko goitik beherako desproportzioa.
Postmoekologismoaren irrazionaltasuna
hautematen da egindako proposamen edo planteamenduen ondorioak ez aztertzean,
korporazio handien estrategiekin guztiz bat etorriz. Azken urteotan,
klima-aldaketaren mehatxua da edozein zentzugabekeria sozial eta ekonomiko
justifikatzeko balio izan duena, mundua ustez suntsi ez dadin. Klimaren
apokalipsiaren aurrean, 2000. urterako, gero 2020. urterako, 2030. urterako,
2050. urterako, ez da justifikazio gehiagorik behar edozein jarduera ekonomiko
suntsitzeko. Eta dena bat dator, kasualitatez, korporazio handien helburu
estrategikoekin.
8. Korronte erreakzionario horiek sektore
sozialdemokrata batzuetan eragin handia izatea ez da harritzekoa. Korporazio
handien zerbitzura dauden mezu mediatikoen pisu ikaragarriak kontraste
analitiko nahikoa ez duen edonor narrasten du. Berezko kritika- eta
azterketa-gaitasun hori ezinbestekoa da sozialdemokraziak soldatapeko langileen
eta, oro har, herritarren interesak defendatzeko dituen helburuei erantzun ahal
izateko. Eta aztertzeko gaitasun horri esker bereiz ditzakegu emakumearen
emantzipazioak eta ingurumenak dituzten benetako erronkak. Bai eta feminismoak
eta ekologismoak horien konponbideak planteatu eta bultzatzeko hartu behar
dituzten neurriak.